Nieuwe politieke cultuur

We moeten het de hoofdredacties euvel duiden en doen dat hierbij: ze laten zich afleiden door allerlei schunnige tafelspringers en aandacht-aandachtroepers. Ze sturen hun redacteurs af op schimmige persconferenties waarop lokale dorpsfiguren, van gekken tot schabouwelijke kabouters of zelfs dwergen, die het op een hoger vlak ook al eens maken, deemoedig op de borst slaan.

Alsof dit allemaal nieuws is, laat staan van waarde.

Tegenwoordig is het overigens drukker op tafel dan aan tafel. Zie wie springt daar nu weer erop? De Decker, dan hebben we het over Jean-Marie, Leterme, dan hebben we het over Yves Goedbestuur Liever Geenbestuur, of godbetert Verhofstadt, de Guy wel te verstaan, we verstaan de verwarring als broer Dirk ineens ook op tafel springt. En dat gaat zo maar door. Gelukkig komt daar af en toe een griep tussen gefietst of een radeloze in een Suzuki, een Swift wel te verstaan en dan nog een zwarte.

Aldus raken andere, toch ook wel belangrijke feiten uit het nieuws. In het beste geval belanden ze in nevenrubrieken of op blogs. Een ereplaats is het radioprogramma op Een, Feyten of Fillet. U voelt en ziet ons al komen, maar toch.

Het gaat om een gemengde, interdisciplinaire conferentie achter zwaar gesloten deuren ergens in de Zwitserse Alpen, waarop een medewerker van het Instituut als deskundige, kennisdeskundige eerder dan ervaringswerker, aanwezig was om eventueel met raad eerder dan met daad de goegemeente aldaar bij te staan. De conferentie vond plaats op een blauwe maandag, waarvan ons uitdrukkelijk gevraagd werd geheimhouding waar te nemen omtrent de juiste datum, net als omtrent de precieze locatie. Om nog maar te zwijgen over de lucratieve organisatoren.

De conferentie kwam er op vraag van de huisartsen zonder grenzen, die op minder dan zes maand tijd zo’n groot aantal patiënten met problemen op het vlak van het zitvlak kregen, dat ze wel moesten aan de alarmbel trekken.

Vooreerst stelde de conferentie vast dat het merendeel der patiënten mannen waren en dat die doorgaans driedelige pakken dragen.

Vervolgens viel de aanwezigheid op van Michel Vandenbossche, voorman van Gaia en koploper in de dierenrechtenbeweging.

Daarnaast merkte onze man ook heel wat voormalige toplui op uit de financiëledienstenindustrie, inmiddels opnieuw afgeslankt tot de banken en verzekeringsmaatschappijen.

Nadat het probleem geschetst werd aan de hand van de huisartsen, kwam een dierenarts aan het woord. Hij liet ons kennis maken met de wondere wereld der struisvogel. Die kennen we eerder als onderdeel van de maaltijd dan als speedy Gonzales, laat staan als strategische positie. Hier en daar zijn er ook sportlui die het ei van de struisvogel lusten, goed voor twee of drie maaltijden. Na de uiteenzetting van de dierenarts volgde de koffiepauze, die voor velen gekoppeld werd aan een rookpauze, zodat ze hun koffie buiten moesten nuttigen.

Het tweede deel van de voormiddag stond in het teken van een eminente gastspreker. Deze was helemaal uit België overgevlogen in een vierpersoonsagustahelikopter. Behalve de piloot, zat alleen de gastspreker in het toestel. Iedereen kent deze spreker gelet op zijn brede ervaring en vele verschijningen op lokale en bovenlokale fora. Federaal België, dorpspolitiek, Europees beleid, de zakenwereld, overal had hij wel een postje bekleed en niet zomaar bekleed maar met inzet van zijn ruim bemeten persoon voldoende invulling gegeven. En opvulling.

De deelnemers aan de conferentie konden er dan ook niet naast kijken toen deze gastspreker het forum en het podium beklom. Voor hem ging het echt om een beklimming. Het zweet brak eerder los dan het beest in deze mens. Hij ging zitten en werd daarop ondervraagd door een panel van twee kennisdeskundigen. Zodoende kon iedereen vernemen wat struisvogelpolitiek precies inhoudt en dat het gevaar steeds bestaat dat je op die manier van achteren wordt gepakt zonder dat je je aanrander ziet komen, laat staan klaarkomen.

“Mij hebben ze nooit gekregen, omdat ik eerder als loodgieter politiek bedrijf. Bovendien heb ik een allergie voor zand in de ogen”, aldus de eminente gastspreker, die we hier net niet woordelijk aanhalen. “Ik treed alleen op als er problemen rijzen en reik dan oplossingen aan, wacht desnoods vier dagen maar vooral nachten tot iedereen de oplossing ziet zitten, en laat ze dan helemaal uitvoeren”.

Het panel liet zich echter geen zand in de ogen strooien. Het vroeg hem hoe het dan mogelijk was dat hij zo genomen was door de kippenhiphopcrisis, waarvan de bedoeling precies was hem uit het zadel te lichten, wat begrotingsgewijs goedkoper bleek dan een staatsgreep. "Misschien was ik wel te zeer zelfingenomen geweest", moest hij toegeven. Precies dat siert de man uit het verre Brugge, later Vilvoorde. Niet alleen had hij veel ruimte gekregen maar ook nog eens veel tijd, zodat het na zijn gastspreken tijd werd voor het middagmaal. De hoofdbrok was uiteraard struisvogelsteak.

De namiddagzitting was volledig ingenomen door ervaringsdeskundigen, voornamelijk voormalige toplui uit de financiëledienstenindustrie en christen-democratische politici. Over pijn in de reet ging het en welke zalfjes ze daartoe kregen voorgeschreven. Over gouden natrappen tegen het zitvlak. En dat ze elkaar soms inderdaad rauw lusten.

Het middagmaal, zoveel moesten ze toegeven, had hen daarin wel lessen geleerd. Nu ze elkaar netjes opgediend op een bord hadden kunnen nuttigen, waren ze een omgangsvorm rijker geworden. Ze hadden dan ook niet helemaal voor niets 750 euro deelnamekosten betaald.