Ongevraagd en met open armen ontvangen, kreeg het instituut een fragment uit een dagboek van een doorsnee moderne medewerkende mens toegespeeld. Is het nu brandend actueel, dan kan het overmorgen al tot de jongeste geschiedenis behoren.
De telefoon ging, een dubbele toon was het. Dat betekent dat iemand van buitenaf belt. Nogal vaak betekent het ook dat iemand om inlichtingen belt. En dan moeten we wel antwoorden want het is onze verdomde plicht als informatieverantwoordelijken of uitvoerenden of dienstdoenden.
Hallo? Wie zegt u? Kaviaar.
We hadden beet.
Ik vroeg: Perzisch graag.
Iraanse kaviaar is namelijk niet alleen de lekkerste maar ook nog eens de duurste.
Het bleek echter te gaan om een bedrijfje dat promotiefilms en songs maakt.
Songs? Maken jullie liedjes, vroeg ik. Ik schrijf nu eenmaal nogal muzikaal, daar dacht ik toen aan. Nee, antwoordde mevrouw Kaviaar, songs.
Ik meende toch dat ze zoiets zei. Wellicht zal ze nooit met een warme aardappel in de mond een lange zin uit Bil Shakespaeres werk luidop hebben opgezegd. Something’s wrong klinkt in zo’n mond, hoe welgevormd ook, net gelijk als something is rotten (en vergeet dan maar Denemarken). Weg dus met die negerpraatjes.
Dus, hield ik vol, liedjes. Nee, geen liedjes.
En of ons bedrijf belangstelling had voor promofilmpjes?
Nee, hoor, mevrouw. De markt heeft ons nodig, ziet u, wij hebben de markt niet nodig. U mag spreken van een luxepositie. (spreekt u maar) Onze klanten kunnen niet zonder ons. Enzovoort ging ik en zo verder. Toch hield ze het vol.
Kijk, mevrouw Kaviaar, probeerde ik nog eens, als u echt met ons te doen wilt krijgen, dan dit: stel, u moet in een promofilm een overheidsdienst promoten. En u wilt daarbij het verschil laten zien tussen een ministerie en een overheidsdienst. Komt u dan gerust uw beelden hier schieten, u zult uw ogen en uw camera’s niet geloven. En neemt u er maar een lepel van en drinkt u er iets bij. Wodka allicht?
Wij bij het instituut gaan dan meteen op zoek naar mogelijke achtergronden. Dit vonden we dan:
Een markante persoonlijkheid in de linkse beweging is de “schrijfster, zangeres en dichteres” Joke Kuyt (1964) die zich bedient van het alias Joke Kaviaar. Deze vrouw is al sinds de jaren ’80 actief in de kraakbeweging.
Of wat dacht u hiervan?
Kaviaar voor de daklozen in Milaan
donderdag, 25 december 2008
Voor de bedelaars en de daklozen in de Italiaanse stad Milaan wordt het een lekkere kerst. De politie geeft hen namelijk veertig kilogram kaviaar. Criminelen probeerden de kaviaar het land binnen te smokkelen, maar de politie onderschepte de lading en nam alles in beslag. Het betreft belugakaviaar, de meest exclusieve en duurste soort ter wereld. De veertig kilo kaviaar zou 400.000 euro waard zijn.
En zo gaat het verder:
vrijdag 19 september 2008
De smaak van Kaviaar
Op vrijdag 10 oktober en zaterdag 11 oktober voert het Vrouwenkoor Kaviaar olv Jane Lang twee keer het programma "Koor(d)dansen : op golven van het Gregoriaans" uit, in samenwerking met Anke Ottema (dans) en Gerrie Meijers (orgel)
En nog?
Toet Kaviaar is vorig jaar failliet gegaan en overgenomen door Wine & Spirits (W&S). Moeder Toet, de ziel van het bedrijf, overleed in datzelfde jaar. Miriam en Vanessa geven haar alle eer. Vanessa: “Alle klanten waren dol op haar. Ze noemden haar ‘Mama Toet’. Dat komt doordat ze bij iedereen hetzelfde was, of het nou iemand van het koningshuis was of een restaurateur.”
Pakket Jacobus Toet Kaviaar 1
Picollo Champagne de Castellane
20 gram Bearikaviaar
Parelmoerlepeltje
Verpakt in bijbehorend tasje
Prijs per stuk euro 44.50
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten